بعضی وقتا دل آدم از هر چی دنیا و دنیاییه میگیره. میدونید چرا؟
ایکاش آدما حتی یک روز هم که شده فقط به وظایفی که دارند فکر کنند، یعنی انچه که دلشون میخواد، از قبیل بالا بردن شأن زمینی خود، تحقیر دیگران، ضایع کردن بقیه، مطرح نمودن حرف و حدیث خویش، شادیهای زودگذر، خلاصه همه چیزایی که این نفس لعنتی از صاحبش میخواد همشو یه روز بذارن کنار. فقط به این فکر کنند که چگونه باشم که خدا بیشتر از همه منو دوسداشته باشه.
یعنی خداییش خدایی باشم...
نظرات شما عزیزان:
خیلی حسرت خوردم این نوشته رو خوندم
پاسخ: خوش به حالتون که حسرتتون قبل از یوم الحسرت شده. شما برنده اید انشاءالله